Şu an Marx'ı hatmediyor olmam gerektiği gerçeği o çok komünist, o "ya zaten Troçki gelseydi genel sekreterliğe, belki şu an tüm dünya komünistti hacım"la başlayan teori insanlarına, "vahşi kapitalist dünyaya çocuk getirmek istemiyorum"culara egzantrik ve alkışlanası gelebilir; ama eğer 3 saat uyuduysanız, ve aralar yine soğuk gibiyse hep aynı insanlarla (ki insanla mı desem), Karl yanında Engels, Lenin, Troçki, Stalin, ver-allah-ver bir insan gürühuyla da gelse omuz silkip, "meh" diyebilme olanağınız var. Yadsımayın bunu.
Ki zaten dün iPodum beni perişan edercesine bozulmuşken- bu iki gündür, evet tam iki gündür, müziksiz dolaşıyorum anlamına gelir, heyhat hala nefes alabiliyorum- ve denk getire getire ben de enfes bazı şarkılara kavuşmuşken, benden hayat dolu olmamı beklemek saçma.
Ne istiyorum ki hayattan? Biraz daha fazla Arctic Monkeys şarkısı dinleyerek gelebilmek okula, biraz daha fazla A alarak gidebilmek İngiltere'ye, biraz daha fazla buz kütlesi eriterek takılabilmek insanlarla (yoksa insanla mı desem).
Basit bir yaşam. Küçük hesaplar modu.
Oluyor mu?
Oluyordu.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment